گزارش بازگشت به آینده | سرمایه گذاری خصوصی در ایران

توسعه فعالیت‌های تولیدی و کسب‌وکار، به کمک ابزارهای تأمین‌مالی میان‌مدت و بلندمدت از دو محل بدهی‌ها و حقوق صاحبان سهام انجام می‌شود. تأمین‌مالی از طریق بدهی‌ها از منابعی مانند استقراض از بانک‌های تجاری، بازار پول و بازار سرمایه‌ و سایر صورت می‌گیرد.

در این میان دریافت وام با وثیقه رهنی و تسهیلات اعتباری از شبکه بانکی اصلی‌ترین و ارزان‌ترین منبع تأمین‌مالی برای کسب‌وکار‌ها به‌ویژه بنگاه‌های کوچک و متوسط است.

در دهه‌های گذشته، از یک سو سرکوب مالی و تعیین دستوری نرخ سود کمتر از تورم منجر به اضافه تقاضا در بازار تسهیلات شبکه بانکی شده است. از سوی دیگر منفی بودن نرخ بهره حقیقی، هم تمایل به سپرده‌گذاری بلندمدت را که تأمین‌کننده منابع برای ارائه تسهیلات است کاهش داده است؛ موجب شده است بانک‌ها ترجیح دهند منابع خود را به جای تسهیلات، به سرمایه‌گذاری در حوزه‌هایی اختصاص دهند که بتوانند سود بالاتر از تورم به‌دست آورند.